Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

ΕΠΙΣΤΟΛΗ- Για τις θέσεις του ΚΚΕ στο 19ο Συνέδριό του

Στις 21 Ιούνη 2012, δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο και σε πολλά διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης και ιστολόγια, μία ανοιχτή επιστολή προς την Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., που συντάχθηκε σε μια προσπάθεια να βγουν σωστά συμπεράσματα, απ’ το κάκιστο τελικό εκλογικό αποτέλεσμα του Κόμματος μετά την διπλή...
εκλογική αναμέτρηση.

Κάποιοι σχολιαστές στο διαδίκτυο, καλοπροαίρετοι θέλω να πιστεύω, ενέταξαν την επιστολή αυτή, μέσα στο γενικότερο κλίμα απογοήτευσης που σκόρπισε στους φίλους και τους οπαδούς του Κ.Κ.Ε. το αποτέλεσμα της κάλπης.
Κάποιοι άλλοι, εθελοτυφλώντας μπροστά στα υπαρκτά ζητήματα, αναρωτήθηκαν το πόση σημασία μπορούν να έχουν τα γραφόμενα του αποστολέα, απ’ τη στιγμή που δεν είναι μέλος του Κόμματος κι ως εκ τούτου οι απόψεις του δεν εκπροσωπούν κανέναν άλλο εκτός απ’ τον εαυτό του και φυσικά δεν επηρεάζουν την τακτική και την στρατηγική του Κ.Κ.Ε..

Τέλος κάποιοι, προσπαθώντας ν’ απαντήσουν σ’ αυτή την επιστολή, την τσουβάλιασαν μαζί με κάθε λογής αντικομμουνιστική μετεκλογική γραφίδα και ούτε λίγο ούτε πολύ, με ανέδειξαν σε «κουκουεδολόγο»!

Δυστυχώς γι’ αυτούς, πριν «αλέκτωρ λαλήσει τρις», δόθηκαν στη δημοσιότητα οι θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. για το 19ο Συνέδριό του, και κάποιες επισημάνσεις που είχα κάνει σ’ εκείνη την επιστολή, επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά!


Για την οικονομία του χώρου, θ’ αναφερθώ μόνο σε δύο (2) απ’ αυτές:
1. «…Από τότε μέχρι σήμερα, κύλησε πολύ νερό στο πολιτικό αυλάκι της Αριστεράς στην Ελλάδα, που δεν είναι του παρόντος να αναλυθεί, αν και σ’ αυτές τις εξελίξεις βρίσκονται τα βαθύτερα αίτια, που εμποδίζουν σήμερα την συνεργασία των κομμάτων της Αριστεράς…»
2. «…Μόνο που πρέπει να θυμηθεί κανείς, πως μέσα από τις αποφάσεις των συνεδρίων του, το ίδιο το Κ.Κ.Ε. μιλά για την ανάγκη δημιουργίας του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (Α.Α.Δ.Μ.). Πουθενά στις αποφάσεις του το Κ.Κ.Ε. δεν μιλά για Κομμουνιστικό μέτωπο!!!...»

Και στις δύο, οι θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., απαντούν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Στην μεν πρώτη, ξεκαθαρίζουν πως δεν υπάρχει καμία δυνατότητα συνεργασίας όχι μόνον με κανένα απ’ τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα και παραπέμπουν γενικώς και αορίστως σε συνεργασίες που μπορεί να γίνουν με νέους πολιτικούς σχηματισμούς, που θα δημιουργηθούν στο μέλλον, αλλά όπως ξεκαθάρισε η ίδια η Γ.Γ. της Κ.Ε., αποκλείεται και η συνεργασία με οποιονδήποτε έχει αποχωρήσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο απ’ τις γραμμές του Κόμματος!

Στην δε δεύτερη, οι θέσεις αντικαθιστούν πολύ απλά, εν ριπή οφθαλμού, το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο (Α.Α.Δ.Μ.), με την Λαϊκή Συμμαχία και αναγνωρίζουν μια πρώτη της μορφοποίηση στο Π.Α.ΜΕ., την Π.Α.ΣΥ., την Ο.Γ.Ε., το Μ.Α.Σ. και την Π.Α.Σ.Ε.Β.Ε., υιοθετώντας ουσιαστικά την λογική του «κομμουνιστικού μετώπου», χωρίς φυσικά να το ομολογούν ανοιχτά.

Ακόμα κι αν δεχθεί κανείς πως δεν υπάρχει πρόθεση περιχαράκωσης της συμμαχίας στους κομμουνιστές, οι θέσεις της Κ.Ε., αποκλείουν κάθε προοπτική πολιτικής της έκφρασης, αφού κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε αντίθεση με την αυτοτέλεια του Κόμματος. Άραγε γιατί;

Γιατί η συνεργασία, η συμμαχία ή όπως αλλιώς μπορεί κανείς να τη βαφτίσει, προϋποθέτει εκ προοιμίου την διάχυση των οργανώσεων του Κ.Κ.Ε. στον συμμαχικό φορέα και την απαλλοτρίωση της αυτοτελούς πολιτικής του θέσης;
Από πού προκύπτει ότι ζητείται απ’ το Κ.Κ.Ε. να επαναλάβει το λάθος που έκανε την εποχή της παρανομίας;

Απ’ όσο τουλάχιστο γνωρίζω, κανείς δεν θέτει ως προαπαιτούμενο κάτι τέτοιο. Θα ήταν άλλωστε παράλογο να ζητηθεί, αφού στην μεταπολιτευτική εποχή όταν τέθηκε τέτοιο θέμα, το Κ.Κ.Ε. κράτησε όσους πίστευαν και πιστεύουν στην οργανωτική του αυτοτέλεια κι όσοι ήθελαν τη διάλυσή του (εκτός των άλλων σημαντικότατων ιδεολογικών διαφορών), τράβηξαν το δικό τους δρόμο!

Ως πότε τα «φαντάσματα» του παρελθόντος, θα δημιουργούν τις «ερινύες» του σήμερα και θα υπονομεύουν το δρόμο προς το μέλλον;

Που θα εκφραστούν πολιτικά, όσοι δεν είναι ενταγμένοι σε κομματικούς σχηματισμούς κι επιθυμούν την συνεργασία με το Κόμμα, αν το Α.Α.Δ.Μ. χθες, η Λαϊκή συμμαχία σήμερα, δεν πάρει συγκεκριμένη πολιτική και οργανωτική υπόσταση;
Γιατί δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι ταλαντεύσεις άλλων κομμάτων και οι αστικές αντιθέσεις προς όφελος του λαού, στην κατεύθυνση της ωρίμανσης του υποκειμενικού παράγοντα και της επαναστατικής προοπτικής του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού;
Γιατί δεν μπορεί σε μια συμμαχία να αναγνωρίζονται οι θετικές της πολιτικές και ταυτόχρονα να καταδικάζονται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, οι πολιτικές προτάσεις και θέσεις που οδηγούν σε πισωγυρίσματα κι εξυπηρετούν συμφέροντα εχθρικά προς τον λαό;

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για ν’ απεγκλωβιστούν οι μάζες απ’ τον αντιμνημονιακό τους προσανατολισμό, αν όχι η ίδια η κατάργηση των μνημονίων και μέσα απ’ αυτή την νίκη ν’ αντιληφθούν πως μπορούν να προχωρήσουν ακόμα παραπέρα;

Ποιος μπορεί να είναι εκείνος ο πολιτικός φορέας, που θ’ απελευθερώσει πραγματικά τον ελληνικό λαό, μαζί με τον λαό, απ’ τα μνημόνια και τις απορρέουσες απ’ αυτά πολιτικές, αν όχι η συμμαχία του Κ.Κ.Ε., με άλλες πολιτικές δυνάμεις που συμφωνούν μ’ αυτή την προοδευτική επιλογή κι ας είναι και οπορτουνιστικές, μικροαστικές ή και αστικές ακόμη;

Μια Αριστερή κυβέρνηση, θα εξυπηρετήσει μόνον μερίδα του αστικού κόσμου, που καλοβλέπει την ρήξη με την Ε.Ε. και την σύναψη νέων διεθνών σχέσεων με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα;;; Δεν θα βελτιώνει την θέση των λαϊκών στρωμάτων;;; Δεν θ’ αποτελέσει σημαντικότατη νίκη του λαϊκού κινήματος και παρακαταθήκη για παραπέρα ρήξη με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα;

Τα ερωτηματικά είναι πολλά και χρήζουν μ’ επιτακτικό τρόπο απαντήσεων, που ελπίζω ότι θα δοθούν στο 19ο Συνέδριο, μακριά από λογικές τσουβαλιάσματος κάθε φωνής, που κριτικά αντιμετωπίζει την σημερινή ταχτική του Κ.Κ.Ε..

Η ταπεινότητά μου είναι πολύ μικρή για ν’ απαντήσει στη δύσκολη ιδεολογικοπολιτική μάχη που διεξάγεται στον χώρο της Αριστεράς γενικότερα και στο κομμουνιστικό κίνημα ειδικότερα. Το μόνο σίγουρο μέσο για ν ανταποκριθεί κανείς, είναι τα ίδια τα γραφόμενα των κλασσικών του Μαρξισμού – Λενινισμού, αλλά η παράθεσή τους εδώ, ξεπερνά κατά πολύ τα περιορισμένα όρια ενός και μόνον άρθρου.

Βόλος 26/12/2012
Μιχάλης Ματζαβίνος

Υ.Γ. Ο άνεργος, όσο δεν έχει σκασίλα για το ποιος θα είναι Γ.Γ. του Κόμματος, άλλο τόσο δεν έχει καμία σκασίλα για το αν το Κ.Κ.Ε. θα συνεργαστεί με ρεφορμιστικές, οπορτουνιστικές, αστικές και όποιες άλλες σε – ικές δυνάμεις.
Ας συνεργαστεί «και με τον διάβολο», αρκεί να μπορέσει να βρει δουλειά και αξιοπρεπές μεροκάματο για να ζήσει τον εαυτό του και την οικογένειά του!

Δεν υπάρχουν σχόλια: