του Γιώργου Σόφη*
Με μια καλά οργανωμένη επικοινωνιακά εμφάνιση ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε στο πολυχώρο της Αθηναϊδας το εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η εμφάνιση του επικεφαλής του συνδυασμού που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως είχε μια ενδιαφέρουσα οργανωμένη ταχτική,.... που μέσα από ένα σύνολο εντυπώσεων επιχειρούσε να δώσει ένα πλαίσιο σοβαρότητας, αποφασιστικότητας μπροστά στο κεντρικό στόχο, τη κατάχτηση της κυβερνητικής εξουσίας.
Θα μπορούσαν να σχολιαστούν διάφορα επικοινωνιακά τρυκ που χρησιμοποιήθηκαν για να επιτευχθούν οι στόχοι της παρουσίασης του προγράμματος και να περάσουν οι εντυπώσεις μέσα απ’ την μιντιακή λογική και όχι απ’ την ουσία των απόψεων.
Έχει όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον να σχολιάσει κανείς ορισμένες απ’ αυτές τις ταχτικές που όμως ταυτόχρονα σηματοδοτούν και συγκεκριμένες πολιτικές. Αν και δεν μπορεί κάποιος που επαγγέλλεται ότι θέλει να αποτελέσει την αυριανή κυβέρνηση της αριστεράς να στηρίζεται στους συμβολισμούς και τα εφέ, αξίζει να επιχειρήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε ορισμένα απ’ τα μηνύματα που στάλθηκαν μέσα απ’ τη παρουσίαση αυτή.
Πριν προχωρήσουμε στην ανάλυση αυτών των ταχτικών να θυμίσουμε ότι πριν από λίγο καιρό ορισμένοι είχαν αιφνιδιαστεί απ’ τη πρόταση Τσίπρα για να αναλάβει υπηρεσιακός πρωθυπουργός ο Γεράσιμος Αρσένης. Σύντομα όμως αποδείχθηκε ότι η πρόταση αυτή δεν ήταν μια πολιτική γκάφα όπως κάποιοι ακόμα και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζαν, αλλά ένα άνοιγμα προς το «κοινωνικό» ΠΑΣΟΚ της κ. Κατσέλη και του κ. Καστανίδη, κάτι μάλιστα που έφερε και καρπούς μετά την ανακοίνωση της προγραμματικής(!) συμφωνίας του πρώην αριστερού ΣΥΡΙΖΑ με τους αρχιτέκτονες του πρώτου μνημονίου.
Περνώντας στη παρουσίαση του προγράμματος απ’ τη μεριά του Τσίπρα, πρέπει πρώτα απ’ όλα να σχολιάσει κάποιος το άνοιγμα της παρουσίασης.
Έτσι η πρώτη επιλογή του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ αφορούσε το υπουργικό σχήμα που θα έχει η πιθανή κυβέρνηση της αριστεράς. Μίλησε λοιπόν για ένα μικρό υπουργικό συμβούλιο ευέλικτο και δημιουργικό. Η παρατήρηση αυτή έχει να κάνει με την βαρύτητα της επιλογής ή όχι ενός μικρού σχήματος. Προφανώς ο Τσίπρας χτυπούσε τα προηγούμενα μεγάλα σχήματα που χαρακτηρίσθηκαν σαν σπάταλα και συμβούλια εξυπηρέτησης των κομματικών φίλων του εκάστοτε πρωθυπουργού.
Αν και κανείς δεν θα διαφωνούσε σε μια τέτοια επιλογή εκείνο που έχει σημασία είναι η πολιτική που θα παράγει το υπουργικό αυτό σχήμα και όχι ο αριθμός των μελών του. Άλλωστε στη διπλανή μας Ιταλία ο τεχνοκράτης Μόντι έχει ένα ιδιαίτερα ολιγομελές συμβούλιο που όμως έχει σαν στόχο να φορτώσει και νέα βάρη στους Ιταλούς εργαζόμενους.
Το δεύτερο σημείο της παρουσίας του κυβερνητικού προγράμματος αφορούσε τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού.
Επειδή πολλοί κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν έχει τα απαραίτητα στελέχη για να υλοποιήσει το όποιο πρόγραμμά του, ο Τσίπρας φρόντισε να δώσει τις κατάλληλες εξηγήσεις και να απευθυνθεί προς πολλές κατευθύνσεις. Δήλωσε μάλιστα και βαρύγδουπα ότι δεν σκοπεύει να τοποθετήσει κομματικά στελέχη στις διοικήσεις των δημόσιων οργανισμών, γιατί έχει εμπιστοσύνη στα σημερινά στελέχη της δημόσιας διοίκησης. Η θέση αυτή έχει πολλούς αποδέκτες.
Απευθύνεται προς τα βασικά στελέχη του κράτους για να τους καθησυχάσει τονίζοντας ότι δεν κινδυνεύουν από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Στη πραγματικότητα πρόκειται για μια προσπάθεια να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις της δημιουργίας ενός μηχανισμού μέσα στο κράτος που τόσο αναγκαίος είναι για να μπορέσει να εφαρμόσει τη κυβερνητική του πολιτική.
Ποια είναι όμως τα στελέχη αυτά στα οποία ο κ. Τσίπρας εκφράζει την αμέριστη εμπιστοσύνη του; Είναι τα βασικά κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και κυρίως του ΠΑΣΟΚ οι άνθρωποι δηλαδή που εφάρμοσαν με τον πιο χυδαίο τρόπο όλες τις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων της υποτέλειας και του ραγιαδισμού. Και μην πει κανείς ότι και αυτοί είναι εργαζόμενοι, γιατί πρέπει να υπενθυμίσουμε τουλάχιστον σ’ αυτούς που δηλώνουν αριστεροί ότι η λεγόμενη εργατική αριστοκρατία ήταν πάντα εχθρός των εργαζομένων, καλός όμως φίλος της πλουτοκρατίας και των κυβερνήσεων. Ας φανταστεί κανείς τον σημερινό περιφερειακό διευθυντή εκπαίδευσης κ. Κουμέντο να παραμένει στη θέση σαν άξιο στέλεχος της, η τον κ. Βουδούρη στο υπουργείο υγείας τη στιγμή που έχει καταρρεύσει το σύστημα υγείας και χιλιάδες άρρωστοι συμπολίτες μας να κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους.
Η επιλογή αυτή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ όσο και αν ντύνεται με το μανδύα της αξιοκρατίας αποδεικνύει περίτρανα τη μετάλλαξη της φυσιογνωμίας του σε ένα νέου τύπου ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με τα ίδια άτομα που έχουν κάνει το πρόσωπο της δημόσιας διοίκησης τόσο αποκρουστικό. Ταυτόχρονα ο Τσίπρας για μια ακόμα φορά στέλνει μήνυμα στην άρχουσα τάξη ότι δεν έχει τίποτε να φοβηθεί. Δεν πρόκειται να θίξει καμία απ’ τις δομές που υπάρχουν αλλά ούτε και τα τέκνα της που τόσο πιστά εργάζονται για αυτήν.
Η δεξιόστροφη συνεχής μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο έντονη που ακόμα και οι πιο κακόπιστοι εκπρόσωποι του κεφαλαίου να κοιμούνται ήσυχοι τις νύχτες!
Ας σχολιάσουμε όμως και μερικές πλευρές του οικονομικού προγράμματος που παρουσιάστηκε στην Αθηναϊδα.
Η πρώτη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα που καταχειροκροτήθηκε μάλιστα, αφορούσε τη κατάργηση του μνημονίου. Όμως μέχρι εκεί τα χειροκροτήματα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των οργανωτών αφού και οι εκεί συγκεντρωμένοι άρχισαν να κατανοούν ότι «άνθρακες ο θησαυρός». Και για να μην δημιουργηθεί καμία ψευδαίσθηση απ’ αυτούς προς τους οποίους απευθύνονταν, δήλωσε ότι θα ξεκινήσει μία νέα συζήτηση εφ’ όλης της ύλης με την ΕΕ και τους δανειστές της χώρας που θα το αντικαταστήσει
Η πρώτη παρατήρηση αφορά τη θέση για τη κατάργηση του μνημονίου και όχι των μνημονίων. Δηλαδή το μνημόνιο 1 μένει στο απυρόβλητο, δηλαδή το θεσμικό πλαίσιο που συνέτριψε τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων σε δημόσιο και ΔΕΚΟ είναι πια παρελθόν και δεν πρόκειται να θιχθεί.
Στη πραγματικότητα είναι η γνωστή έκφραση των διαφόρων εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ στα ΜΜΕ που μιλάνε για το επικαιροποιημένο πρόγραμμα. Με λίγα λόγια
για το πρόγραμμα εκείνο που αποδέχεται ότι ορθά περικόπηκαν πάνω από 40% στις αποδοχές των υπαλλήλων του δημοσίου. Σωστά λοιπόν ένας εργαζόμενος στη καθαριότητα σήμερα με πάνω από 20 χρόνιας δουλειάς αμείβεται με 700 ευρώ και ακόμα πιο σωστά ένας νεοδιόριστος εκπαιδευτικός παίρνει το πρώτο χρόνο διορισμού περίπου 500 ευρώ!
Αλλά ακόμα και για το δεύτερο μνημόνιο η πρόταση μιλάει για τη κατάργηση των ΕΠΑΧΘΩΝ εφαρμοστικών νόμων που προκύπτουν, λες και υπάρχουν και μη επαχθείς νόμοι.
Αναφέρει επίσης το πρόγραμμα, ότι θα «αποκαταστήσει» τους μισθούς στις προηγούμενες αξίες, δηλαδή στα 750 ευρώ κατώτατο και 450 ευρώ στο επίδομα ανεργίας. Αν και δεν πρέπει να υποτιμηθεί μια τέτοια προοπτική να υπενθυμίσουμε ότι η πολιτική συνθηματολογία που μίλαγε για τη αδικημένη γενιά των 700 ευρώ αποτελεί φυσικά ένα μακρινό όνειρο.
Τι άλλο όμως υποσχέθηκε ο Τσίπρας; Την κατάργηση των επαχθών χαρατσιών. Για ποιους όμως; Όχι φυσικά για όλους. Αλλά μόνο για τους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους άνεργους. Δηλαδή για όλους αυτούς που στη πραγματικότητα δεν το πλήρωσαν, η πλήρωσαν μία δόση αφού δεν έχουν ή δεν είχαν χρήματα για να το πληρώσουν. Έτσι όσοι αμείβονται με χίλια περίπου ευρώ θεωρούνται πλέον ρετιρέ και για αυτό θα συνεχίσουν να πληρώνουν τα χαράτσια στη ΔΕΗ ή την εφορία. Η πρόταση αυτή είναι βέβαια πλήρως εναρμονισμένη με την αντίστοιχη θέση της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου που επέβαλε τα χαράτσια αυτά και τώρα βλέπει την αδυναμία της εφαρμογής τους.
Αναφέραμε μόνο ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία των επιλογών της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο να καταδείξουμε ότι πίσω απ’ τις μεγαλόστομες διακηρύξεις κρύβονται πολύ μικρά αποτελέσματα γιατί όπως λέει και ο λαός μας, όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι. Αλήθεια οι άνθρωποι της αριστεράς έχουν κατεβάσει τόσο χαμηλά το πήχη για τη ζωή τους, που μπορούν να βολεύονται με τέτοιες μίζερες ψευτοαριστερές «λύσεις;»
*ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΟΦΗΣ
Μέλος της εκλογικής συνεργασίας ΚΚΕ(μ-λ) Μ-Λ ΚΚΕ
Θα μπορούσαν να σχολιαστούν διάφορα επικοινωνιακά τρυκ που χρησιμοποιήθηκαν για να επιτευχθούν οι στόχοι της παρουσίασης του προγράμματος και να περάσουν οι εντυπώσεις μέσα απ’ την μιντιακή λογική και όχι απ’ την ουσία των απόψεων.
Έχει όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον να σχολιάσει κανείς ορισμένες απ’ αυτές τις ταχτικές που όμως ταυτόχρονα σηματοδοτούν και συγκεκριμένες πολιτικές. Αν και δεν μπορεί κάποιος που επαγγέλλεται ότι θέλει να αποτελέσει την αυριανή κυβέρνηση της αριστεράς να στηρίζεται στους συμβολισμούς και τα εφέ, αξίζει να επιχειρήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε ορισμένα απ’ τα μηνύματα που στάλθηκαν μέσα απ’ τη παρουσίαση αυτή.
Πριν προχωρήσουμε στην ανάλυση αυτών των ταχτικών να θυμίσουμε ότι πριν από λίγο καιρό ορισμένοι είχαν αιφνιδιαστεί απ’ τη πρόταση Τσίπρα για να αναλάβει υπηρεσιακός πρωθυπουργός ο Γεράσιμος Αρσένης. Σύντομα όμως αποδείχθηκε ότι η πρόταση αυτή δεν ήταν μια πολιτική γκάφα όπως κάποιοι ακόμα και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζαν, αλλά ένα άνοιγμα προς το «κοινωνικό» ΠΑΣΟΚ της κ. Κατσέλη και του κ. Καστανίδη, κάτι μάλιστα που έφερε και καρπούς μετά την ανακοίνωση της προγραμματικής(!) συμφωνίας του πρώην αριστερού ΣΥΡΙΖΑ με τους αρχιτέκτονες του πρώτου μνημονίου.
Περνώντας στη παρουσίαση του προγράμματος απ’ τη μεριά του Τσίπρα, πρέπει πρώτα απ’ όλα να σχολιάσει κάποιος το άνοιγμα της παρουσίασης.
Έτσι η πρώτη επιλογή του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ αφορούσε το υπουργικό σχήμα που θα έχει η πιθανή κυβέρνηση της αριστεράς. Μίλησε λοιπόν για ένα μικρό υπουργικό συμβούλιο ευέλικτο και δημιουργικό. Η παρατήρηση αυτή έχει να κάνει με την βαρύτητα της επιλογής ή όχι ενός μικρού σχήματος. Προφανώς ο Τσίπρας χτυπούσε τα προηγούμενα μεγάλα σχήματα που χαρακτηρίσθηκαν σαν σπάταλα και συμβούλια εξυπηρέτησης των κομματικών φίλων του εκάστοτε πρωθυπουργού.
Αν και κανείς δεν θα διαφωνούσε σε μια τέτοια επιλογή εκείνο που έχει σημασία είναι η πολιτική που θα παράγει το υπουργικό αυτό σχήμα και όχι ο αριθμός των μελών του. Άλλωστε στη διπλανή μας Ιταλία ο τεχνοκράτης Μόντι έχει ένα ιδιαίτερα ολιγομελές συμβούλιο που όμως έχει σαν στόχο να φορτώσει και νέα βάρη στους Ιταλούς εργαζόμενους.
Το δεύτερο σημείο της παρουσίας του κυβερνητικού προγράμματος αφορούσε τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού.
Επειδή πολλοί κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν έχει τα απαραίτητα στελέχη για να υλοποιήσει το όποιο πρόγραμμά του, ο Τσίπρας φρόντισε να δώσει τις κατάλληλες εξηγήσεις και να απευθυνθεί προς πολλές κατευθύνσεις. Δήλωσε μάλιστα και βαρύγδουπα ότι δεν σκοπεύει να τοποθετήσει κομματικά στελέχη στις διοικήσεις των δημόσιων οργανισμών, γιατί έχει εμπιστοσύνη στα σημερινά στελέχη της δημόσιας διοίκησης. Η θέση αυτή έχει πολλούς αποδέκτες.
Απευθύνεται προς τα βασικά στελέχη του κράτους για να τους καθησυχάσει τονίζοντας ότι δεν κινδυνεύουν από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Στη πραγματικότητα πρόκειται για μια προσπάθεια να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις της δημιουργίας ενός μηχανισμού μέσα στο κράτος που τόσο αναγκαίος είναι για να μπορέσει να εφαρμόσει τη κυβερνητική του πολιτική.
Ποια είναι όμως τα στελέχη αυτά στα οποία ο κ. Τσίπρας εκφράζει την αμέριστη εμπιστοσύνη του; Είναι τα βασικά κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και κυρίως του ΠΑΣΟΚ οι άνθρωποι δηλαδή που εφάρμοσαν με τον πιο χυδαίο τρόπο όλες τις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων της υποτέλειας και του ραγιαδισμού. Και μην πει κανείς ότι και αυτοί είναι εργαζόμενοι, γιατί πρέπει να υπενθυμίσουμε τουλάχιστον σ’ αυτούς που δηλώνουν αριστεροί ότι η λεγόμενη εργατική αριστοκρατία ήταν πάντα εχθρός των εργαζομένων, καλός όμως φίλος της πλουτοκρατίας και των κυβερνήσεων. Ας φανταστεί κανείς τον σημερινό περιφερειακό διευθυντή εκπαίδευσης κ. Κουμέντο να παραμένει στη θέση σαν άξιο στέλεχος της, η τον κ. Βουδούρη στο υπουργείο υγείας τη στιγμή που έχει καταρρεύσει το σύστημα υγείας και χιλιάδες άρρωστοι συμπολίτες μας να κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους.
Η επιλογή αυτή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ όσο και αν ντύνεται με το μανδύα της αξιοκρατίας αποδεικνύει περίτρανα τη μετάλλαξη της φυσιογνωμίας του σε ένα νέου τύπου ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με τα ίδια άτομα που έχουν κάνει το πρόσωπο της δημόσιας διοίκησης τόσο αποκρουστικό. Ταυτόχρονα ο Τσίπρας για μια ακόμα φορά στέλνει μήνυμα στην άρχουσα τάξη ότι δεν έχει τίποτε να φοβηθεί. Δεν πρόκειται να θίξει καμία απ’ τις δομές που υπάρχουν αλλά ούτε και τα τέκνα της που τόσο πιστά εργάζονται για αυτήν.
Η δεξιόστροφη συνεχής μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο έντονη που ακόμα και οι πιο κακόπιστοι εκπρόσωποι του κεφαλαίου να κοιμούνται ήσυχοι τις νύχτες!
Ας σχολιάσουμε όμως και μερικές πλευρές του οικονομικού προγράμματος που παρουσιάστηκε στην Αθηναϊδα.
Η πρώτη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα που καταχειροκροτήθηκε μάλιστα, αφορούσε τη κατάργηση του μνημονίου. Όμως μέχρι εκεί τα χειροκροτήματα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των οργανωτών αφού και οι εκεί συγκεντρωμένοι άρχισαν να κατανοούν ότι «άνθρακες ο θησαυρός». Και για να μην δημιουργηθεί καμία ψευδαίσθηση απ’ αυτούς προς τους οποίους απευθύνονταν, δήλωσε ότι θα ξεκινήσει μία νέα συζήτηση εφ’ όλης της ύλης με την ΕΕ και τους δανειστές της χώρας που θα το αντικαταστήσει
Η πρώτη παρατήρηση αφορά τη θέση για τη κατάργηση του μνημονίου και όχι των μνημονίων. Δηλαδή το μνημόνιο 1 μένει στο απυρόβλητο, δηλαδή το θεσμικό πλαίσιο που συνέτριψε τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων σε δημόσιο και ΔΕΚΟ είναι πια παρελθόν και δεν πρόκειται να θιχθεί.
Στη πραγματικότητα είναι η γνωστή έκφραση των διαφόρων εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ στα ΜΜΕ που μιλάνε για το επικαιροποιημένο πρόγραμμα. Με λίγα λόγια
για το πρόγραμμα εκείνο που αποδέχεται ότι ορθά περικόπηκαν πάνω από 40% στις αποδοχές των υπαλλήλων του δημοσίου. Σωστά λοιπόν ένας εργαζόμενος στη καθαριότητα σήμερα με πάνω από 20 χρόνιας δουλειάς αμείβεται με 700 ευρώ και ακόμα πιο σωστά ένας νεοδιόριστος εκπαιδευτικός παίρνει το πρώτο χρόνο διορισμού περίπου 500 ευρώ!
Αλλά ακόμα και για το δεύτερο μνημόνιο η πρόταση μιλάει για τη κατάργηση των ΕΠΑΧΘΩΝ εφαρμοστικών νόμων που προκύπτουν, λες και υπάρχουν και μη επαχθείς νόμοι.
Αναφέρει επίσης το πρόγραμμα, ότι θα «αποκαταστήσει» τους μισθούς στις προηγούμενες αξίες, δηλαδή στα 750 ευρώ κατώτατο και 450 ευρώ στο επίδομα ανεργίας. Αν και δεν πρέπει να υποτιμηθεί μια τέτοια προοπτική να υπενθυμίσουμε ότι η πολιτική συνθηματολογία που μίλαγε για τη αδικημένη γενιά των 700 ευρώ αποτελεί φυσικά ένα μακρινό όνειρο.
Τι άλλο όμως υποσχέθηκε ο Τσίπρας; Την κατάργηση των επαχθών χαρατσιών. Για ποιους όμως; Όχι φυσικά για όλους. Αλλά μόνο για τους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους άνεργους. Δηλαδή για όλους αυτούς που στη πραγματικότητα δεν το πλήρωσαν, η πλήρωσαν μία δόση αφού δεν έχουν ή δεν είχαν χρήματα για να το πληρώσουν. Έτσι όσοι αμείβονται με χίλια περίπου ευρώ θεωρούνται πλέον ρετιρέ και για αυτό θα συνεχίσουν να πληρώνουν τα χαράτσια στη ΔΕΗ ή την εφορία. Η πρόταση αυτή είναι βέβαια πλήρως εναρμονισμένη με την αντίστοιχη θέση της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου που επέβαλε τα χαράτσια αυτά και τώρα βλέπει την αδυναμία της εφαρμογής τους.
Αναφέραμε μόνο ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία των επιλογών της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο να καταδείξουμε ότι πίσω απ’ τις μεγαλόστομες διακηρύξεις κρύβονται πολύ μικρά αποτελέσματα γιατί όπως λέει και ο λαός μας, όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι. Αλήθεια οι άνθρωποι της αριστεράς έχουν κατεβάσει τόσο χαμηλά το πήχη για τη ζωή τους, που μπορούν να βολεύονται με τέτοιες μίζερες ψευτοαριστερές «λύσεις;»
*ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΟΦΗΣ
Μέλος της εκλογικής συνεργασίας ΚΚΕ(μ-λ) Μ-Λ ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου