Το ΜΕΤΩΠΟ Α-Α για την επίθεση της Χρυσής Αυγής

       Η άνανδρη - σε αυτή την περίπτωση έχει νόημα ο όρος - επίθεση του βουλευτή της Χρυσής Αυγής στις δύο βουλευτίνες της αριστεράς, που ξεπέρασε τη λεκτική βαναυσότητα και κλιμακώθηκε σε σωματική βία, ρίχνει τη μάσκα και παρουσιάζει το πραγματικό, εγκληματικό και...
ναζιστικό πρόσωπο της οργάνωσης αυτής. Η επίθεση αυτή επιβάλλει άμεσα τη λήψη μέτρων προστασίας των δημοκρατικών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει από τον ακροδεξιό κλοιό και μέτρων ενάντια στη Χρυσή Αυγή.
       Η χρονική σύμπτωση με τα γεγονότα στην Παιανία και το φόνο ενός από τους ληστές, παρουσιάζει συμβολικά μια χώρα και μια κοινωνία που παραπαίει όχι μόνο στην εξαθλίωση αλλά και στη βία. Βία συνεχής και αδιάκοπη από το Ευρωπαϊκό καπιταλιστικό κατεστημένο προς τους Έλληνες πολίτες. Βία από τη δεξιά που ελπίζει να διασωθεί μέσα από την αναβίωση μιας εμφυλιοπολεμικής ψυχολογίας. Βία από τα τάγματα εφόδου στις συνοικίες των πόλεων. Βία από την κρατική εγκατάλειψη στις ίδιες συνοικίες - γκέτο. Επικοινωνιακή βία από τα μέσα ενημέρωσης για να καλύψουν όλη τη χώρα με ένα νέφος φόβου. Βία στα γήπεδα. Βία στην καθημερινότητα του καθένα μας. Βία αυτοκαταστροφική από ευαίσθητους συμπολίτες μας που δεν μπορούν να αντέξουν το οικονομικό αδιέξοδό τους ή τον εξευτελισμό της πατρίδας μας
       Ακόμα πιο ανησυχητικό όμως είναι, πέρα από τις εκδηλώσεις βίας, η δημόσια συνενοχή και επιδοκιμασία τους ή η απόλαυσή τους ως ρωμαϊκού θεάματος από ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας, όπως φαίνεται και από το σχολιασμό των σημερινών γεγονότων στον ΑΝΤ1 και την Παιανία, που ξεπερνά την οργανωμένη παρουσία της Χρυσής Αυγής.
       Εμείς, στο Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, πιστεύουμε ότι δεν αρκεί απλώς και μόνο η καταδίκη της ακροδεξιάς αλλά κυρίως η εξάλειψη των κοινωνικών, ιδεολογικών και αξιολογικών συνθηκών που την εκτρέφουν. Ότι χρειάζεται να αποδείξουμε ότι η αλληλεγγύη έχει μεγαλύτερη δύναμη από το μίσος. Ότι η αναγνώριση των δυσκολιών έχει μεγαλύτερη δύναμη από τον προσχηματικό πολιτικό λόγο. Ότι η ακραία πόλωση μεταξύ πλούτου και πενίας μπορεί να καταργηθεί. Ότι δεν είναι μοίρα της Ελλάδας να σέρνεται ξεφτιλισμένη μέσα στην Ευρωζώνη. Ότι μπορούμε πρώτη ίσως φορά μετά από δεκαετίες να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας ως λαός χωρίς ξένους κηδεμόνες. Ότι μπορεί η νέα γενιά να μη χάσει άδικα τα νιάτα της και  οι υπερήλικες να μη αφήσουν πίσω τους τις οικογένειές τους σε καμένη γη. Ότι μια κοινωνία των αναγκών του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας είναι η μόνη διέξοδος σήμερα. Και όχι  απλώς να τα λέμε αυτά , αλλά να τα κάνουμε πράξη.
                                                                                        Αθήνα 7.6.2012