Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΧΘΕΙ ΣΕ ΗΓΕΜΟΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΕΞΟΔΟΥ ΜΕ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΟΡΙΖΟΝΤΑ!
Όλες οι πολιτικές δυνάμεις του αστικού πολιτικού μπλοκ τρίζουν συθέμελα!
Κυρίως συνταράσσεται και κλονίζεται, αν δεν βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης, το ΠΑΣΟΚ, βασικός συνυπεύθυνος, αν όχι και κύριος, για το σημερινό κατάντημα της...
χώρας και τη μνημονιακή λεηλασία της.
Αυτήν την ώρα οργιάζουν στο κατεξοχήν κυβερνητικό κόμμα οι ζυμώσεις, οι αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις, που έχουν πάρει τη μορφή, σχεδόν, αλληλοσφαγής για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, αν υπάρχει φυσικά μέλλον, πράγμα πολύ αμφίβολο γι αυτό το «μεταλλαγμένο άμορφο πλάσμα», που έχει καταντήσει το «κίνημα» στα χέρια του Γ. Παπανδρέου.
Θα παραμείνει τυπικά στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ο Γ. Παπανδρέου ή θα παραιτηθεί;
Πότε και πώς θα ανοίξουν οι διαδικασίες εκλογής Προέδρου;
Θα παραμείνει ενιαίο το ΠΑΣΟΚ ή θα διασπασθεί ή ακριβέστερα θα κατακερματισθεί στην πορεία προς τις εκλογές;
Αυτά τα ερωτήματα και πολλά άλλα, μάλλον είναι δύσκολο να απαντηθούν τώρα και να απαντηθούν έστω με στοιχειώδη αξιοπιστία.
Ένα είναι βέβαιον: Το σημερινό ΠΑΣΟΚ έχει καταντήσει μια φθαρμένη και τρύπια κομματική ομπρέλα χωρίς κομματική βάση και με ελάχιστη κομματική επιρροή στην κοινωνία, κάτω από την οποία συστεγάζεται μια «απέραντη» πανσπερμία αντιμαχόμενων απόψεων, «τάσεων», φιλοδοξιών, βλέψεων, σκοπιμοτήτων και τακτικών.
Αν εντελώς σχηματικά θα ήθελαν κάποιοι να κατατάξουν όλον αυτόν τον κυκεώνα απόψεων, ομαδοποιήσεων, συμφερόντων, αντιθέσεων και τακτικών, θα μπορούσαν εντελώς «αφαιρετικά» να σταχυολογήσουν τρεις χοντρικές κατηγορίες:
ΤΟ ''ΚΑΚΟ'' ΠΑΣΟΚ
Πρώτη: Το «κακό» ΠΑΣΟΚ, το οποίο συναποτελούν όσοι/σες θεωρούν ότι οι μνημονιακές επιλογές είναι «ευχής έργον» και «ευλογία» για τη χώρα και ότι αυτές θα έπρεπε να ακολουθηθούν «πάση θυσία» είτε με τρόϊκα είτε χωρίς αυτήν. Αυτή η αντίληψη στο σημερινό ΠΑΣΟΚ, που έχει ισχυρή, αν και διάχυτη και σε σύγχυση, επιρροή στην Κοινοβουλευτική του ομάδα, θεωρεί ότι η ''όποια αποτυχία'' των ασκούμενων πολιτικών μέχρι σήμερα, που η ίδια αναγνωρίζει, δεν οφείλεται στο μνημόνιο, αλλά στην ελλειπή εφαρμογή του, όσον αφορά ιδίως τις (νεοφιλελεύθερες) διαρθρωτικές αλλαγές. Η αντίληψη αυτή, η οποία εκπροσωπείται αυθεντικά από την ομάδα των «τεσσάρων» (Διαμαντοπούλου, Λομβέρδος, Ραγκούσης, Μόσιαλος) έχει την αμέριστη στήριξη των «μίντια», του εγχώριου μεγάλου κεφαλαίου και των ξένων «κηδεμόνων».
ΤΟ ''ΑΣΧΗΜΟ'' ΠΑΣΟΚ
Δεύτερη: Το «άσχημο» ΠΑΣΟΚ, το οποίο συναπαρτίζει ένα πολύ ευρύ και κυμαινόμενο φάσμα προσώπων και απόψεων, που λίγο πολύ θεωρούν ως «αναγκαίο κακό» το μνημόνιο και τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν, ενώ τονίζουν, με χίλιες μύριες αποχρώσεις, ότι θα μπορούσαν (απατηλώς) να ακολουθηθούν, σε πολλά σημεία, διαφορετικές πολιτικές στο χρόνο, στο εύρος, την ένταση και κυρίως στην κατεύθυνση μιας πιο «συγκρατημένης και ανεκτής λεηλασίας» εισοδημάτων!
Την αντίληψη αυτή, η οποία δεν είναι διαμορφωμένη σε μια συγκεκριμένη πολιτική τάση, ακολουθούν με το δικό τους τρόπο, συμβατικά ή όχι, όλα σχεδόν τα «κεντρώα» ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, συμπεριλαμβανομένου και του Ε. Βενιζέλου, ο οποίος φιλοδοξεί να είναι ο «διάδοχος» του Γ. Παπανδρέου!
ΤΟ ''ΚΑΛΟ'' ΠΑΣΟΚ
Τρίτη: Το «καλό» ΠΑΣΟΚ, το οποίο αντιπροσωπεύουν, με ευρεία ποικιλία απόψεων και παραλλαγών, όσοι υποστηρίζουν ανοικτά ή ερωτοτροπούν υπογείως, με τις «αντιμνημονιακές» ρητορικές, αλλά και όσοι κατά καιρούς απομακρύνθηκαν ή διαγράφηκαν από το ΠΑΣΟΚ και την Κοινοβουλευτική του ομάδα, διαφωνώντας συνολικά ή με πλευρές των μνημονιακών επιλογών. Σε αυτόν τον «ευρύ» κύκλο προσώπων, τάσεων και συνομαδώσεων εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ, πρέπει να προσθέσουμε ένα σημαντικό μέρος των συνδικαλιστικών στελεχών της ΠΑΣΚΕ, οι οποίοι διαφοροποιούνται, πραγματικά ή προσχηματικά, από τις μνημονιακές επιλογές.
Τα περισσότερα εξ΄αυτών των στελεχών, εντός και «εκτός» του ΠΑΣΟΚ, που λαμβάνουν αποστάσεις από τα μνημόνια ή και εναντιώνονται σε αυτά, στο βαθμό που δεν καιροσκοπούν με εφήμερες σκοπιμότητες, πράγμα που, μάλλον, είναι τακτική πολλών εξ αυτών, επενδύουν, στην καλύτερη περίπτωση, με εκείνο ή τον άλλο τρόπο, στη διαμόρφωση ενός «εξαγνισμένου» «μεταμνημονιακού» ΠΑΣΟΚ ή άλλου πολιτικού μορφώματος, ως «επανίδρυση» μιας καλής «σοσιαλδημοκρατίας», που θα ξαναβρεί τον «παλιό καλό εαυτό της»!
Περιττό να ξανατονίσουμε ότι ο αντιμνημονιακός λόγος, χωρίς τη στάση πληρωμών, την έξοδο από το ευρώ και τη συνολική σύγκρουση και ρήξη με την Ε.Ε., είναι λόγος αβαθής και τελικά χωρίς πραγματική αντιμνημονιακή προοπτική! Ανεξαρτήτως αυτού, όμως, συνιστά, τουλάχιστον, αυταπάτη ή απόπειρα επαναφοράς υπό τις παρούσες συνθήκες ενός «καλού» σοσιαλδημοκρατικού καπιταλιστικού μοντέλου, πέραν του γεγονότος ότι και αυτή ακόμα η επαναφορά, αν δεν ήταν «ουτοπία», δεν συνιστά απάντηση στα προβλήματα, πολυ περισσότερο, μάλιστα, όταν γρήγορα τέτοιου είδους «μοντέλα» εκφυλίζονται και δίνουν τη θέση τους στην τυπική αυθεντική μορφή ύπαρξης του καπιταλισμού, η οποία είναι ο χωρίς όρια νεοφιλελευθερισμός!
Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!
Και η Αριστερά;
Πως πρέπει να αντιμετωπίσει η Αριστερά, στο πλαίσιο της στρατηγικής της, τις εξελίξεις στο χώρο του ΠΑΣΟΚ;
Ασφαλώς η Αριστερά δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη και να μην παρακολουθεί, δραστήρια και σε βάθος, τις διεργασίες στον Πασοκικό χώρο, με κεντρικότερο, όμως, προσανατολισμό τον κόσμο που στήριξε και ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και την ανάγκη να διαμορφωθούν προϋποθέσεις εκτεταμένων αριστερών ανακατατάξεων και μετατοπίσεων βάσης.
Το χειρότερο, ίσως, που θα μπορούσε να πράξει η Αριστερά, είναι να εμπλακεί και να καταστεί, περίπου, μέρος του προβλήματος, παίρνοντας –και μάλιστα σχεδόν άκριτα- το μέρος του «καλού» ΠΑΣΟΚ, που υποτίθεται «αντιπολιτεύεται» απέναντι στο «κακό» και το «άσχημο» ΠΑΣΟΚ που κυβερνάει!
Θα ήταν πελώριο λάθος, όταν η ΔΗΜΑΡ, που περίπου ερωτοτροπεί με το Σημιτικό μπλοκ και τους «εκσυγχρονιστές» του χώρου του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή με τις πλέον συστημικές εκδοχές του, άλλα τμήματα της Αριστεράς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, να επιδοθούν σε ένα κυνήγι εύκολων «εκλογικών» συνεργασιών με το «καλό» ΠΑΣΟΚ , στη βάση μιας γενικής αντιμνημονιακή ρητορικής, η οποία θα παραπέμπει στη χίμαιρα μιας «νέας σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης», που υποτίθεται θα μπορεί να «εξανθρωπίσει» τον βάρβαρο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό!
Ας μην ξεχνάμε ότι, αυτή την ώρα, «αντιμνημονιακά» τμήματα του ΠΑΣΟΚ, εντός και εκτός αυτού, επιδιώκουν τη συνεργασία με την Αριστερά προκειμένου να τη χρησιμοποιήσουν σαν όχημα «πλυντήριο» για να επενδύσουν με αξιοπιστία στη συγκρότηση του «μεταμνημονιακού» ΠΑΣΟΚ και με απατηλό όραμα τη νέα προωθημένη σοσιαλδημοκρατία του συστήματος
Η Αριστερά σε όλες τις εκφράσεις της δεν έχει κανένα λόγο να εμπλακεί σε εύκολες ευκαιριακές και μάλιστα εκλογικές, παραγοντικού τύπου, συνεργασίες με το «καλό» ΠΑΣΟΚ.
Αυτή την ώρα, οι οποίες συνεργασίες της Αριστεράς πρέπει να εμπνέουν φερεγγυότητα και όχι σκοπιμότητες, ενώ οφείλουν να προωθούνται στη βάση αρχών, ριζοσπαστικού προγράμματος και να οικοδομούνται με όρους κινήματος και κοινών αγώνων. Αυτές οι συνεργασίες της αριστεράς πρέπει να εκφράζουν μετατοπίσεις των συνεργαζόμενων δυνάμεων προς τις θέσεις της Αριστεράς -η οποία χρειάζεται και η ίδια ριζοσπαστικοποίηση και «λαϊκοποίηση» του προγράμματός της- και όχι να αποτυπώνουν, άμεσα ή έμμεσα, τη μετατόπιση της Αριστεράς προς την «καλή» σοσιαλδημοκρατία!
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011, 10:30
ΙΣΚΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου