Όπως είναι γνωστό το ΝΑΡ (και η ΑΝΑΤΡΣΥΑ) ήδη από την έναρξη της κρίσης τέλος του 2007 θεωρούν πως βασικός πολιτικός στόχος εξόδου από, την πολιτική που φορτώνει τα βάρη της δικιάς τους κρίσης στις δικές μας πλάτες είναι η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή της επίθεσης με κεντρικούς στόχους:
• Ανατροπή της πορείας προς την χρεοκοπία της εργαζόμενης πλειοψηφίας, η ουσιαστική ρήξη με τον βάρβαρο καπιταλισμό της εποχής μας ώστε,
• Επιβολή εδώ και τώρα στάσης πληρωμών, διαγραφή του χιλιοπληρωμένου, ληστρικού «χρέους»
• Έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ - αυτό το μηχανισμό επιβολής αντιλαϊκών πολιτικών,
• Εθνικοποίηση των τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων κάτω από τον έλεγχο των εργαζόμενων,
• Να αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις,
• Να πληρώσει επιτέλους φόρους το κεφάλαιο –και όχι οι εργαζόμενοι και οι μικροί ελεύθεροι επαγγελματίες - για να υπάρχουν λεφτά για τα δημόσια αγαθά,
• Να απαγορευτούν οι απολύσεις, να μειωθούν οι ώρες δουλειάς για να βρουν δουλειά τα εκατομμύρια των ανέργων,
• Δημόσια – δωρεάν παιδεία-υγεία,
• Ανθρώπινες πόλεις και περιβάλλον ενάντια στην επέλαση των fast-track «επενδυτών».
Οι πολιτικοί αυτοί στόχοι συνδέονται άρρηκτα με τον αγώνα για να ανατραπούν από τα κάτω και από Αριστερά οι κυβερνήσεις, πότε της ΝΔ, πότε του ΠΑΣΟΚ και της σημερινής πραξικοπηματικής κυβέρνησης της δικτατορίας των πιστωτών και των αγορών, του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ- ΛΑΟΣ που προωθούν αυτή την, με θυσίες αλλά χωρίς μέλλον, πολιτική.
Καμιά περίοδο χάριτος στην κυβέρνηση, καμιά εκλογική αναμονή και αυταπάτη. Οι εκβιασμοί δεν περνούν! Στήριξη, ενίσχυση και συντονισμός των απεργιακών επιτροπών και των επιτροπών αγώνα που αναδεικνύονται μέσα από το απεργιακό κίνημα - Συμβολή στην ταξική αγωνιστική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος είναι η βάση της πολιτικής μας.
Ως μέσο επίτευξης αυτής της πολιτικής Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει για να οικοδομηθεί ένα πλατύ και νικηφόρο κίνημα, το αναγκαίο σήμερα ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ που να στηρίζεται στην αυτενέργεια και πρωτοβουλία των ίδιων των αγωνιστών.
Για το σκοπό αυτό απευθυνόμαστε παράλληλα και στη λαϊκή βάση και τις κορυφές όλων των κοινωνικών και πολιτικών ρευμάτων του αγώνα και σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς για κοινή δράση, στο μαζικό κίνημα και σε μέτωπα της περιόδου, με όρους ισοτιμίας και σεβασμό στις απόψεις.
Θεωρούμε ότι "για να είναι ο αγώνας αποτελεσματικός και νικηφόρος πρέπει να εμπνέεται από την πεποίθηση στην αναγκαιότητα, αλλά και στις νέες δυνατότητες να αμφισβητηθούν και να ανατραπούν οι καπιταλιστικές σχέσεις εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Αντί για την αυταπάτη ενός «καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο», υποστηρίζουμε ότι επανέρχεται αντικειμενικά πως δεν υπάρχει άλλη στρατηγική εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό, εκτός από την κοινωνική επανάσταση και την εξουσία των εργαζομένων” που θα οργανώσει την πορεία προς μια κοινωνία χωρίς απαγορευμένες ζώνες, ακρωτηριασμένα δικαιώματα, εκμετάλλευση και καταπίεση!
Για το σκοπό αυτό χρειαζόμαστε ένα αναγεννημένο ταξικά εργατικό κίνημα ! Σωματεία και συλλόγους όργανα συλλογικής δράσης για την αντίσταση και την ανατροπή. Γεμάτες τις «πλατείες», με συνελεύσεις και δημοκρατία, δικά μας «όργανα αγώνα και επιβολής της εργατικής πολιτικής», ξεπερνώντας την υποταγμένη γραφειοκρατία που συναινεί και υπηρετεί την βάρβαρη επίθεση!
Για αυτό χρειάζεται να αλλάξουν τα πράγματα στην Αριστερά, γι αυτό χρειαζόμαστε μια άλλη Αριστερά, ανατρεπτική και αντικαπιταλιστική!
Γι αυτό επιδιώκουμε να βρεθούμε μαζί με όσους θέλουν μια αριστερά μαχητική και ριζοσπαστική, σε ρήξη με κεφάλαιο, ΕΕ και ΔΝΤ, ικανή να παίξει πρωτοπόρο ρόλο στον αγώνα του λαού απέναντι στην καταστροφή που του ετοιμάζουν.
Αλλά και γι αυτό ασκούμε δημόσια κριτική !
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιμένει σε μια λογική υποταγής στην ΕΕ και την ΟΝΕ, ζητά αναδιαπραγμάτευση και όχι διαγραφή του χρέους και βλέπει την πολιτική απάντηση σε κυβερνήσεις θολών «αντιμνημονιακών μετώπων» με ένα πρόγραμμα που ονειρεύεται ένα ..καλό ΠΑΣΟΚ και ένα καπιταλισμό με «ανθρώπινο πρόσωπο». Στο συνδικαλιστικό κίνημα σε πολλούς χώρους παραμένει σε συμμαχία με τον υποταγμένο συνδικαλισμό. Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει με εχθρότητα και επιφύλαξη κάθε κινητοποίηση που δεν ελέγχει, και κάθε άλλη αριστερή δύναμη. Ταυτίζει τη αναγκαία μετωπική πολιτική με τον εαυτό του. Δραπετεύει από το σκληρό παρόν δια του στόχου της Λαϊκής οικονομίας - Λαϊκής εξουσίας στην οποία εναποθέτει τη λύση κάθε προβλήματος.
Στην Πάτρα και στο χώρο των εκπαιδευτικών Μέσης Εκπαίδευσης με την πρωτοβουλία κυρίως της ΚΟΕ και ανεξάρτητων αγωνιστών, δημιουργήθηκε το ENIAIO ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, το οποίο, παρά τον αρχικό αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, την ελπίδα και δυναμική, φαίνεται να αλλάζει ρότα και πολιτική :
Υποβαθμίζει σε σημείο εκμηδενισμού το ρόλο της ελληνικής αστικής τάξης η οποία σιγοψιθυρίζει και υπαγορεύει στην Τρόικα πολιτικές και τακτικές της μνημονιακής πολιτικής. Περιορίζει το ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - αυτού του χρεοκοπημένου μηχανισμού των τοκογλύφων, των εμπόρων και των βιομηχάνων- στο ζήτημα του ευρώ και της ευρωζώνης!.
Ενώ έχει περιγραφικά αξιοπρόσεκτα σημεία τελικά περιορίζει τα αιτήματα αιχμής τελικά σε:
1) Να μην περάσει η νέα δανειακή σύμβαση με τις εμπράγματες υποθήκες για τη δημόσια και μικρομεσαία περιουσία.
2) Να μην περάσουν οι «ελεύθερες» επιχειρηματικές ζώνες με τους ιδιωτικούς «στρατούς» και το «κινέζικο» εργασιακό καθεστώς.
3) Να μην περάσει το αποικιοκρατικό αγγλικό δίκαιο για τα νέα δάνεια που μας επιβάλλουν, που μετατρέπουν τη χώρα σε αποικία.
Στο τέλος δε - παρά τις αλλαγές στο όνομα - αλλάζει ρότα και μεταμορφώνεται σε κοινό ψηφοδέλτιο υπό το ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, περιορίζοντας ακόμη το περιεχόμενο ώστε "να υπάρξει μια νίκη”. Δηλαδή κάποιοι παραπάνω ψήφοι!
Νίκη όμως δεν είναι η ενίσχυση του όποιου μέσου (του κόμματος ή της συνδικαλιστικής κίνησης) αλλά η επιβολή αιτημάτων.
Αυτή η χρεοκοπημένη λογική της μετατροπής τελικά του μέσου ( του κόμματος ή της κίνησης) σε αυτοσκοπό, κυριαρχεί στην Αριστερά από τη δεκαετία του 30, (κληρονόμοι της οποίας είναι οι ΚΚΕ ΣΥΝ), και την οδηγεί σε αδιέξοδα.
Η πολιτική αυτή πρακτική – που τελικά διαιρεί αντί να ενώνει και πολλαπλασιάζει - αλλά και οι πολιτικοί αυτοί στόχοι είναι αναντίστοιχοι με το βάθος την έκταση, τη διάρκεια της επίθεσης. Είναι αναντίστοιχοι με την κρισιμότητα των στιγμών όπου διακυβεύεται η πορεία του κινήματος για χρόνια.
Αν περάσουν και παγιωθούν τα μέτρα στην ολότητα τους οι άνθρωποι θα ζουν όπως οι πρώτοι χριστιανοί σε κατακόμβες!
Χρειάζεται επομένως ανάλογη πολιτική, στάση, πράξη και και κριτική!
Το ΚΚΕ χρειάζεται επιτέλους να σοβαρευτεί και να αφήσει τη πρακτική του "κονταίνω τον άλλο για να φαίνομαι εγώ ψηλό” ψευδολογώντας (γνωρίζει πως η πολιτική του ΝΑΡ και οι δυνάμεις του ΝΑΡ στην Αχαία δεν είχαν καμία σχέση στη δημιουργία του κοινού ψηφοδελτίου με ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζει τι ισχύει και όμως ισχυρίζεται πως το ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ τηρούσε στάση αναμονής, δίνοντας χρόνο στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ!” - ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλούν(!) στη δημιουργία «Ενιαίου Εκπαιδευτικού Αγωνιστικού Μετώπου»).
Να αφήσει τους χυδαίους εξισωτισμούς και εξυπνακισμούς (Η "ΑΝΤΑΡΣΥΑ μαζί με τις δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προωθούν τη γραμμή της διαχείρισης και την αυταπάτη ότι μπορεί ο λαός να εξασφαλίσει τη ζωή του στα πλαίσια της ΕΕ και της καπιταλιστικής ανάπτυξης”) και να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων!
Η Αριστερά επιβάλλεται να βρει και θα βρει το βηματισμό της!
Το κίνημα μπορεί να επιβάλλει νίκες, μπορεί να ανατρέψει αυτούς και την πολιτική τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου