του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ο πόλεμος αυτός προς το παρόν είναι κατ αρχήν ιδεολογικός και διεξάγεται από τμήματα και παραρτήματα της υπερεθνικής ελίτ («διεθνείς» επαγγελματίες πολιτικοί και ΜΜΕ, ακόμη και το Χολιγουντ) έχοντας ήδη οδηγήσει σε ένα νέο αντισημιτισμό —όπως είναι γνωστό οι Άραβες ανήκουν στους αρχαίους Σημιτικούς λαούς— που καθημερινά ογκώνεται και ήδη θυμίζει τον ναζιστικό αντισημιτισμό πριν αρχίσουν οι μαζικοί διωγμοί και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στόχος του πολέμου αυτού που έχει ενταχθεί στον γενικότερο πόλεμο κατά της «τρομοκρατίας», είναι η εξασφάλιση της υποταγής των εκατομμυρίων μουσουλμάνων μεταναστών που ζουν στις δυτικές χώρες στα σχέδια των κυβερνήσεων τους για την πλήρη ένταξη της ευρύτερης Μέσης Ανατολής (και των ενεργειακών αποθεμάτων της από τα οποία εξαρτάται η συνέχιση της «οικονομίας ανάπτυξης») στη Νέα Διεθνή Τάξη.
Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο νέος αυτός αντισημιτισμός φουντώνει ακριβώς τη στιγμή που ο παλιός έχει πια σχεδόν εξαντληθεί σαν σημαντικό κοινωνικό φαινόμενο στη Δύση και δεν αφορά πια παρά κάποιους γραφικούς νεοφασίστες και μερικούς μουσουλμάνους μετανάστες των οποίων η δικαιολογημένη αντίθεση στον εγκληματικό Σιωνισμό τους ωθεί στον αντισημιτισμό. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι στην ίδια τη γενέτειρα των μεγαλύτερων διωγμών κατά των Εβραίων στη σύγχρονη Ιστορία, τη Γερμανία, ο Εβραϊκός πληθυσμός σήμερα έχει τη μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρώπη, σε σημείο που ο ραβίνος του Βερολίνου Walter Rotschild να δηλώνει ότι «τη δεκαετία του 1930 και του 1940 πολλοί έκαναν πλαστά διαβατήρια για να κρύψουν ότι ήταν Εβραίοι, ενώ σήμερα πολλοί κάνουν πλαστά διαβατήρια για να δείξουν ότι είναι Εβραίοι. Για πρώτη φορά τα τελευταία 2.000 χρόνια είναι πλεονέκτημα να είσαι Εβραίος».[1]
Αντίθετα, όπως θα προσπαθήσω να δείξω, σήμερα είναι κατάρα να είσαι Μουσουλμάνος στη δήθεν δημοκρατική Δύση. Και δεν είναι μόνο οι αναγεννημένοι Χριστιανοί στην Αμερική, που σε συνεργασία με τους πανίσχυρους Σιωνιστές, στηρίζουν την υπερεθνική ελίτ στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, αλλά ακόμη και οι ακροδεξιοί στην Ευρώπη που τώρα επιδιώκουν τη συνεργασία των παλιών εχθρών τους εναντίον των Ισλαμιστών. O Filip Dewinter, αρχηγός ενός ρατσιστικού Βελγικού κόμματος με μεγάλη τοπική δύναμη περιέγραψε πρόσφατα τη μεγάλη Εβραϊκή κοινότητα της Αμβέρσας ως τους φυσικούς του σύμμαχους «εναντίον του κύριου σημερινού εχθρού, του ριζοσπαστικού Ισλάμ, του φονταμενταλισμού».[2]
Ας δούμε όμως τις μορφές που παίρνει η Ισλαμοφοβια στα δυο προπύργια της υπερεθνικής ελίτ, τις Η.Π.Α. και τη Βρετανία. Στις Η.Π.Α., σημαντικό τμήμα της πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής ελίτ μιλά σήμερα για ένα νέο «φασισμό» που μας απειλεί: τον «Ισλαμοφασισμό». Έτσι, ο «πόλεμος» εναντίον καθαρά εθνικοαπελευθερωτικων κινημάτων (Χαμάς, Χεζμπολλάχ) και «τρομοκρατικών» οργανώσεων που αντιστέκονται στην κατοχή του Ιράκ ή του Αφγανιστάν (Αλ Καιντα κ.λπ.) βαφτίζεται τώρα αντιφασιστικός! Και αυτό, παρά το γεγονός ότι κανένα από τα θεμελιακά στοιχεία του ιστορικού φασισμού δεν συναντώνται σε αυτές τις οργανώσεις, όπως ο επεκτατικός εθνικισμός, ο κορπορατισμος (με την έννοια της συγχώνευσης με τον κρατικό μηχανισμό, τα συνδικάτα κ.λπ.), η στήριξη από σημαντικό τμήμα του κεφαλαίου και η μονοπώληση των Μ.Μ.Ε.,[3] ενώ αντίθετα, μερικά από τα χαρακτηριστικά αυτά υπάρχουν στα ημιφασιστικα μουσουλμανικά καθεστώτα που στηρίζει η υπερεθνική ελίτ (Ουζμπεκιστάν, Καζακστάν, Τουρκμενιστάν αλλά και Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος κ.λπ.)!
Είναι λοιπόν φανερό ότι η προπαγάνδα για τον Ισλαμοφασισμο (που υιοθετούν και κάποιοι στην «Αριστερά», ακόμη και την «ελευθεριακη» στη χώρα μας) έχει άλλο στόχο: την καλλιέργεια Ισλαμοφοβίας με σκοπό την εμπέδωση της ιδέας του προληπτικού πολέμου στις δυτικές χώρες. Μπροστά σε ένα ανερχόμενο φασισμό δεν δικαιολογείται βέβαια καμία υποχωρητικότητα αλλά, αντίθετα, δικαιώνεται απόλυτα κάθε προληπτική ενέργεια, ακόμη και η χρήση εκατοντάδων βομβών διασποράς στον Λίβανο, από τις οποίες ακόμη ανατινάζονται οι Λιβανέζοι.
Αντίστοιχα στη Βρετανία, μετά τις βομβιστικές επιθέσεις πέρυσι, έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα τρομοκρατίας που ιδιαίτερα επηρεάζει τους μετανάστες μουσουλμανικής καταγωγής που μολονότι είναι μόνο 3% του Βρετανικού πληθυσμού αποτελούν σήμερα τον «μπαμπούλα» του. Έτσι, βρίσκονται κάτω από την συνεχή πίεση των σωμάτων ασφαλείας που σταματούν για έρευνα όποιο «μελαψό» βλέπουν που τους φαίνεται ύποπτος, μπαίνουν στα σπίτια τους και τους συλλαμβάνουν και στη συνέχεια μπορούν να τους ανακρίνουν χωρίς απαγγελία κατηγορίας για σχεδόν ένα μήνα (ο «προοδευτικός» διάδοχος του Μπλερ σχεδιάζει μάλιστα να επεκτείνει σε 3 μήνες το διάστημα αυτό!), ενώ σήμερα επιδιώκουν τη συνεργασία των πανεπιστημιακών στην κατασκόπευση των φοιτητών Μουσουλμανικής καταγωγής και την αναφορά των υπόπτων στις αρχές!
Το κλίμα αυτό κρατικής τρομοκρατίας, σε συνδυασμό με τις καθημερινές επιθέσεις των Μ.Μ.Ε. εναντίον των Μουσουλμάνων που δεν εγκρίνουν τα εγκλήματα της Βρετανικής κυβέρνησης στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, έχουν οδηγήσει στον μαζικό πολλαπλασιασμό των επιθέσεων εναντίον τους, με εμπρηστικές βόμβες στα σπίτια τους, ξυλοδαρμούς στους δρόμους, το σκίσιμο της μαντήλας των Ισλαμιστριών κ.λπ.
Τελευταία, μάλιστα, ξεκίνησε μια εκστρατεία εναντίον της μαντήλας από τον γνωστό υποστηρικτή όλων των πολέμων της υπερεθνικής ελίτ Τζακ Στρο (Jack Straw) που οδήγησε στην απόλυση μιας δασκάλας η οποία επέμενε να φορά τη μαντήλα της στη τάξη. Στη συνέχεια, εξαπολύθηκε μια υστερική εκστρατεία από τα Μ.Μ.Ε. ότι ...η μαντήλα οδηγεί στον διαχωρισμό των πολιτών (και όχι π.χ. το γεγονός ότι η ανεργία των Μουσουλμάνων είναι τριπλάσια από τη μέση ανεργία, το 41% έχει χειρότερες συνθήκες στέγασης από τον μέσο Βρετανό, τα 2/3 των παιδιών από το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές μεγαλώνουν μέσα στη φτώχεια κ.λπ.)!
Στη πραγματικότητα, βέβαια, η ουσιαστική απαγόρευση της μαντήλας που εισάγεται ήδη και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες αποτελεί μονομερές μέτρο για την καλλιέργεια νέων διακρίσεων κατά των Μουσουλμάνων, εφόσον δεν συνοδεύεται με παράλληλη απαγόρευση της δημόσιας χρήσης κάθε θρησκευτικού συμβόλου —Χριστιανικού, Εβραϊκού, Μουσουλμανικού κ.λπ. Συμπερασματικά, οι Μουσουλμάνοι στις σημερινές δυτικές «δημοκρατίες» είναι πολίτες, μόνο εφόσον πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους και συμφωνούν με τον χαρακτηρισμό των αντιστασιακών Ισλαμικών οργανώσεων ως «τρομοκρατικών» ή «φασιστικών», εάν δεν θέλουν να χαρακτηριστούν και οι ίδιοι «τρομοκράτες» ή Ισλαμοφασίστες για τα περαιτέρω....
[1] Jess Smee, “A belated victory against the Nazis,” The Guardian (3/11/2006).
[2] Stephen Castle “Far-right party calls for Jews to join war on Islam,” The Independent (5/10/2006).
[3] Stefan Durand, “The lie that is "islamofascism",” Le Monde diplomatique (Νοεμβρης 2006).http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2006/11_25.htm
Ελευθεροτυπία (25 Νοεμβρίου 2006)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου